بدون شک، شلوار جین اصلی ترین المان یک کمد لباس آمریکایی است. منشاء پیدایش شلوارهای جین به قرن نوزدهم باز می گردد که در ابتدا از سر ضرورت و نیاز تولید شدند اما به مرور زمان از یک آیتم صرفا کاربردی بسیار فراتر رفتند و به یک پدیده ی جهانی در دنیای مد تبدیل شدند که با طیف بسیار گسترده ای از سلیقه ها مطابقت داشتند. در این مقاله سعی خواهیم کرد تاریخچه شلوار جین را مرور کنیم. پس با ما همراه باشید.
تاریخچه شلوار جین
در واقع اصطلاح «جین» در دهه ۱۸۰۰ با اشاره به پارچه کتانی denim)) برای تولید شلوار بوجود آمد، اما خیلی زود نام این پارچه به نوعی پوشاک تبدیل شد. در سال ۱۸۷۳ «جین» توسط لِوی اشتراوس ((Levi Strauss -یک مهاجر باواریایی و صاحب شرکت نساجی عمده فروش در سانفرانسیسکو- و یاکوب دیویس(Jacob Davis) خیاط به ثبت رسید. استراوس و دیویس در جست و جوی تولید یک لباس کار بادوام برای معدنچیان و کارگران در غرب آمریکا، با یکدیگر همکاری کردند. حاصل این همکاری یک شلوار محکم با استفاده از پارچه جین و پرچ های مسی بود، و در نتیجه تولید یک پارچه ای که در صنعت پوشاک انقلاب ایجاد کرد و خیلی زود توانست یادآور کلماتی مانند مقاوم، ماندگاری و در نتیجه استایل راگد (rugged style) شود.
در مقاله ای دیگر به بررسی راگد استایل خواهیم پرداخت.
اولین شلوار جین با نام “501” شناخته می شود. از برجسته ترین ویژگی های جین “501” می توان به فیت راسته، جیب های پرچین شده با پرچ های مسی و یک ردیف دکمه به جای زیپ (button fly) اشاره کرد. در حقیقت همین پرچ های مسی که برای تقویت جیب ها استفاده شده بود، در میان معدنچیان و کارگرانی که از پاره شدن دائم جیب های خود شاکی بودند، موجب محبوب شدن این نوع شلوار شد. در ابتدا جین های jacob davis و levis strauss از دو پارچه مختلف کتان قهوه ای و دنیم آبی تولید می شدند. اما خلق مدل 501 در سال ۱۸۹۰ میلادی برتری دنیم (آبی) را تایید کرد. اما با محبوب شدن شلوار های آنها در همین سال بود که حق ثبت و اختراع لوی اشتراوس و جیکوب دیویس لغو شد و دیگر تولیدکندگان اجازه ی تولید جین را کسب گرفتند. شرکت هایی مثل OshKosh B’Gosh در سال ۱۸۹۵، شرکت Lee Mercantile در سال ۱۹۱۱ و شرکت Blue Bellکه در سال ۱۹۰۴ به Wrangler تغییر اسم داد، از جمله این تولیدکنندگان شلوارهای جین بودند. این طراحی کلاسیک ۵۰۱ تبدیل به پایه و اساس استایل های بی شماری در آینده شد. با گذشت سال ها، شلوار جین از یک لباسی که صرفا مناسب کار بود به نماد فردی ضد فرهنگ و سرکش تبدیل شد. و از ابتدا تا به امروز شلوارهای جین به عنوان یک ترند دائمی در دنیای فشن باقی مانده اند.
شلوار جین در قرن بیستم
با شروع قرن بیستم، تغییرات و اصلاحاتی در شلوارهای جین صورت گرفت. حلقه های کمربند از سال ۱۹۲۲ میلادی روی شلوارهای جین ظاهر شدند و در سال ۱۹۵۴ میلادی زیپ جای دکمه ها را برای بستن شلوار گرفت. با فرا رسیدن جنگ جهانی اول، همچنان شلوارهای جین Lee Union-Alls توسط همه کارگران شرکت کننده در جنگ پوشیده می شد. با اینحال در دهه ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ هالیوود تصویری رومانتیک از شلوارهای جین ارائه داد که نمونه هایش را می توان در قهرمان های گاوچران فیلم های آن دوره هالیوود به ویژه جان وین (john wayne) و گری کوپر (gary Cooper) مشاهده کرد. این تصاویر پر زرق و برق جدید برای مصرف کنندگانی که به دنبال لباس های غیررسمی برای تعطیلات آخر هفته بودند، جذاب شد.
شلوار جین در اواسط قرن بیستم، به ویژه در دهه های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، در میان خرده فرهنگ های جوانان محبوبیت پیدا کرد. چهره های ماندگاری مانند جیمز دین James Dean)) و مارلون براندو (Marlon Brando)روح سرکش مرتبط با جین را به نمایش گذاشتند. این دوران، دوره ی ظهور سیلوئت های مختلف شلوار جین مثل اسلیم فیت و پذیرش جین به عنوان لباس غیررسمی بود.
دهه طلایی جین
دهه 1970 دوره ی انفجار جین بود. در این دهه طراحان برش ها و سنگ شورهای مختلف را آزمایش کردند. سیلوئت هایی مانند مدل بل باتم (Bell-bottom) و دمپا گشاد wide-legged)) به نمادی از مد آزادانه ی این دوران تبدیل شد. در همین حال، جنبش پانک در اواخر دهه 70 شلوار جین زاپ دار را در آغوش گرفت که نمادی از مخالفت با دولت مستقر بود.
دهه های 1980 و 1990، دوران ظهور دیزاینرهای جین بود. برندهایی مانند Calvin Klein و Guess تقاضای موجود برای شلوارهای جین گران قیمت را تبدیل به سرمایه کردند. شلوارهای جین شسته شده با اسید و یا سنگ شور شده محبوبیت بسیار زیادی پیدا کردند. در این دو دهه بار دیگر شلوارهای جین اسکینی ترند شدند و سلطه استایل های گشاد بر مد آن زمان را به چالش کشیدند.
جین در قرن بیست و یکم
با ورود به قرن بیست و یکم، بازار شلوار جین همچنان تنوع خود را حفظ کرد. استایل های متمایزی مانند: جین بوت کات (bootcut) ، راسته (straight-leg)، و جین گشاد (wide-leg) پاسخگوی طیف وسیعی از سلیقه ها بودند. برندهای جین ممتاز مانند True Religion و Seven for All Mankind از طریق تبدیل شلوار جین به کالایی لوکس، مرزهای میان لباس های غیررسمی و رسمی را محو کردند.
در سال های اخیر، مسئله ی پایداری به یک جنبه حیاتی در تولید جین تبدیل شده است. با افزایش آگاهی همگانی نسبت به مسئله حفظ محیط زیست، بسیاری از برندها شیوه های تولید سازگار با محیط زیست را اتخاد کرده اند. استفاده از متریالی مانند پنبه ارگانیک و یا مواد بازیافتی، همچنین کاهش مصرف آب در فرآیند تولید، از جمله این روش ها هستند. این تغییر نشان از ایجاد گرایش گسترده در صنعت مد به سوی شیوه های تولید اخلاقی و مسئولانه در برابر محیط زیست است.
یکی از برجسته ترین ویژگی شلوارهای جین، قابلیت تغییرپذیری آن ها است که به وضوح می توان آن را در تبدیل شدنشان از یک لباس کار به یکی از آلامدترین المان های مد امروز دید. از جین آبی کلاسیک گرفته تا طیف های وسیعی از رنگ ها و الگوها، در حقیقت شلوار جین به یک بوم نقاشی برای بیان هویت شخصی افراد تبدیل شده است.
ظهور استایل athleisure در قرن بیست و یکم بر استایل های جین نیز تأثیر گذاشت. شلوار جین های کشی که به منظور انعطاف پذیری بیش تر با الاستین ترکیب می شوند، محبوبیت بسیار زیادی پیدا کردند. این شلوارها تبدیل به جایگزینی راحت به جای شلوارهای جین سفت و سخت کلاسیک شدند. تفکر غالبی که درباره ی ادغام راحتی و استایل در قرن بیست و یکم شکل گرفته است، سبب ظهور سیلوئت هایی مانند: شلوار جین جاگر jogger jeans) ( و شلوارهای جگینگز (jeggings) شده است که مرزهای میان لباس های ورزشی و شلوراهای جین را کم رنگ می کند.
در آخر،
منشاء و تکامل شلوار جین گواهی بر جذابیت ماندگار آن ها است. شلوارهای جین که در آغاز، صرفا به عنوان یک لباس کار از آن ها استفاده می شد، امروزه جایگاه خود را به عنوان نماد مد جهانی، تغییرات فرهنگی و اجتماعی ثابت کرده اند. استایل ها و نوآوری های متنوع در لباس های جین همچنان به شکل دهی مد روز ادامه می‌دهند و تضمین می‌کنند که همچنان شلوارهای جین برای نسل های آینده نیز جزء اصلی کمد لباس باقی خواهد ماند.
