هانائه موری

Hanae Mori

نگاهی به زندگی و آثار طراح مد هانائه موری که به خاطر زیباییشناسی بینافرهنگی که در کارهایش استفاده میکرد معروف شد.

هانائه موری در تاریخ 11 آگوست امسال در منزل شخصیاش در توکیو در سن 96 سالگی درگذشت. اگر چه هانائه موری راه را برای پیشرفت بین المللی دیگر طراحان فشن ژاپنی مانند یوهیجی یاماموتو، ایسی میاکه و حتی کنزو همراه کرد، اما کمتر کسی نام او را شنیده است. با مرگ این اعجوبه مد ژاپنی و تاثیراتی که فرهنگ ژاپن بر فشن گذاشت نگاهی به گذشته و زندگی هنری او میاندازیم.

هانائه موری اولین طراح ژاپنی بود که مجموعه لباسهایی که طراحی کرده بود را در نیویورک و پاریس به نمایش گذاشت. در سال 1965 هانائه موری اولین طراح ژاپنی بود که در نیویورک کتواک برگزار کرد.

در سال 1977 اولین مجموعه خود را در فرانسه ارائه داد و اولین طراح ژاپنی بود که عضو اتاق اتحادیه دوخت و دوز پاریسی شد. او فعالانه از تبادلات بینافرهنگی حمایت میکرد و مانکنهای خود را از جمله هیروکو ماتسوموتو را با طراحان دیگر همچون پیرکاردن و ایوسنلوران به اشتراک میگذاشت. ماتسوموتو بعدها در فیلم کانون زناشویی فرانسوا تروفو در سال 1970 ظاهر شد.

نیویورک تایمز درباره موری نوشت: لازم بود خانم موری از کشور خارج شود تا آثارش شناخته شود. این مسئله برای خالقانی که او را دنبال کردند افرادی چون ایسی میاکه یا کانزای یاماموتو نیز اتفاق افتاد.

اما هانائه موری در طول زندگی حرفهایاش به همان اندازه که به دنبال تاثیر مدل لباس پوشیدن زنان ژاپنی بر دیگران بود خواستار صادرات مد ژاپنی به خارج از کشورش نیز بود.

در گفتگویی با همسرش گفت: ایدهاش خلق چیزی منحصر به فرد است که برگرفته از خودش و ژاپن باشد.

هانائه موری در سال 1926 در موکائیچی استان شیمانه ژاپن به دنیا آمد. پدرش پزشک و مادرش خانهدار بود. در گفتگویی که موری با آسوشیتدپرس در سال 1996 داشت، کودکی خود را اینگونه بازگو کرد: در شهر زادگاهم ما تنها افرادی بودیم که به سبک غربی لباس میپوشیدیم. از اینکه متفاوت از دیگران بودم خجالت میکشیدم، اما حالا احساس میکنم که آنها به ما حسادت میکردند.

در ژاپن تحت سلطه ایالات متحده کتاب بربادرفته را خواند و شاهد همسران متفقین بود که لباسهای غربی خود را با شرایط تطبیق دادند. بعد از جنگ، موری مدرک ادبیات ژاپنیاش را از دانشگاه زنان مسیحی توکیو دریافت کرد. سپس با پسر یک تولیدکننده پارچه ازدواج کرد. اتفاقی که خود در جمله کوتاه اینگونه بیان میکند : کنزو موری را آزاد کرد. دوران ازدواجش را اینگونه بیان می کند: به مدت یک ماه خانم خانهدار بسیار مهربانی بودم، اما دوست نداشتم در خانه بمانم. میخواستم کار کنم. یک ماه با شوهرم جروبحث داشتیم. در نهایت من به مدرسه دیزاین توکیو رفتم.

در سال ۱۹۵۱ با دو دستیار و سه چرخ خیاطی دست دوم مشغول به کار شد. تقریبا چهار سال بعد دامنهای کوتاه او در ویترین فروشگاه مورد توجه یک گروه تاجر قرار گرفت. در ابتدا یکی از آنها از موری خواست تا چند لباس طراحی کند و پس از مدتی و به مدت پنج سال موری مسئول روتوش صنعت فیلم سازی ژاپن شد. موری که حالا صاحب دو فرزند بود، آنچنان تحت فشار کاری قرار گرفته بود که دلش میخواست کار اش را رها کند. در آن زمان، یکی از مشتریهای برند شنل بود. بطور اتفاقی کوکو شنل را ملاقات کرد و درباره رنگ با او به گفتگو پرداخت. به گفته خودش این ملاقات، سرنوشت ساز بود و تصمیم گرفت به پاریس نقل مکان کند.

افرادی چون پرنسس گریس کلی، نانسی ریگان، بیانسا جاگر، می چیکو (امپراتریس سابق ژاپن) از هواداران هانائه موری بودند.

در اواخر دهه 1960 مجله ووگ به طور مرتب از کارهای هانائه موری مشهور گزارش تهیه میکرد و از تونیکهای سبک با رنگهای شگفت انگیز و پیراهنهای ظریف و باریک و تنگ با نقشمایههای ژاپنی و پروانه که نماد مزون موری بود عکاسی میکرد.

با مجله آبامگ همراه باشید.

ویژگی های طراحی های هانائه موری

چاپ، بخش مهمی از طراحیهای موری بود. او برای طراحی لباسهایش نه تنها از نقشمایههای ژاپنی بلکه از ابریشم و پارچه های کیمونو استفاده میکرد. حتی اگر در آن دوره کیمونو کمتر پوشیده می شد. او اعتقاد داشت : نمی توانم خانم ها را وادار به پوشیدن کیمونو کنم اما می توانم حال و هوای کیمونو را خلق کنم.

زندگی حرفهای موری یک داستان موفقیت ژاپنی بعد از جنگ بود. با این حال هانائه محصول زمان خود باقی ماند. در لباس پوشیدنش و شیوههای خاص رفتاریاش بسیار محافظهکارانه بود. او همیشه دوست داشت تا خود را کارمند شوهرش معرفی کند.